Aşırı kahve tutkunu biriyim. Her yerde her zaman içebilirim. Hızımı alamazsam üç fincana kadar içebilirim. Öyle üçü bir aradalar sökmez bana. Halis Türk kahvesi olacak. Bazılarının köpük takıntısı var. Anlamıyorum. İkisi de kahve. Görselliğe neden bu kadar takıntılılar? Aynı tat olduktan sonra gerisi teferruat. Bir de annemin çeyizindeki (yirmi yıllıklar) fincanlar da içince daha bir seviyorum kahveyi. Yılların etkisini hisseder gibiyim. Genellikle ders çalışırken ve kitap okurken içerim. Bir de yanında bitter çikolata... Dünyayı fethedebilirim. Daha ziyade çay tüketirim. Günde on bardağı geçer. Ama kahve arada ve yalnız. Zaten ne demişler: "Çayın kalabalıkla arası iyidir. Kahve yalnızlık ister."
Ne bu şairane ruh hali ikizim.
YanıtlaSil